© Rootsville.eu

Nick Lowe & Los Straitjackets (US)
supp. The Kingdom Of Dillian

Het Depot Leuven
2016, december 03


club: Het Depot

artist: Nick Lowe
artist: Los Straitjackets
artist: The Kingdom of Dillian


© Rootsville 2016

review & photo credits: Freddie

 

Een optreden dat ik zeker en vast niet wou missen in 'Het Depot' was dit van Nick Lowe samen met Los Straitjackets en het heeft ook te maken met de begeleidingsband. Natuurlijk is de Britse Nick Lowe een grote meneer die misschien altijd zal worden gelinkt aan hits als 'Half A Boy And Half A Man' en 'I Love The Sound Of Breaking Glass', maar hiernaast schreef hij andere hits en ook enkele voor Elvis Costello. Naast singer-songwriter heeft deze klasbak nog andere memorabele zaken op zijn actief en dit is niet het minst het werk als producer voor namen als Graham Parker, Elvis Costello en The Pretenders om er maar een paar te noemen. Met de feestdagen voor de boeg zal zeker en vast zijn kerstalbum 'Quality Street' in de kijker komen te staan.

Zijn begeleiders voor vanavond zijn in de muziekwereld ook al een aardig stukje geschiedenis. In 1988 werden ze opgericht door gitaristen Danny Amis en Eddie Angel samen met drummer L.J. Lester als de instrumentale rockband 'The Straitjackets'. Later splitte deze band en werden ze in 1994 herenigd als 'Los Straitjackets'. Danny en Eddie bleven in de band en worden nu bijgestaan door bassist Pete Curry en drummer Chris Sprague. Hun benadering van surf en rock 'n roll samen met het dragen van hun Mexicaanse 'wrestling masks' geven deze groep iets mysterieus met zich mee. Een groep die zich door de geschiedenis weet te worstelen als volledig instrumentaal waar Danny Amis aka Daddy-O-Grande de enige is die een beetje verbaal is. Ook zij hebben in het verleden een kerstalbum weten op te nemen met enkel en alleen gekende kerstliederen op het ritme van instrumentale surf. Hopelijk krijgen we ook enkele nummers uit 'T is The Season For Los Straitjackets' uit 2002 en laten ze het samen met Rudolph en Santa Claus het behoorlijk swingen hier in Leuven.

Vooraleer we aan deze hoofdact toe zijn krijgen we nog als extra support 'The Kingdom Of Dillian'. Deze Ghentse muzikale beleving kwam in eerste instantie tot stand in 2008 als een soloproject van Dillian Fevry maar groeide sinds 2013 uit tot een trio met als extra aan de drums David Huylebroeck en bassist Joshua Dellaert. in oktober brachten ze hun 'selftitled' debuutalbum uit met daarop rauwe folk met Americana en blues invloeden. Vanavond opteert Dillian terug om als solo-artiest te fungeren bij de support-act voor Nick Lowe.

Gewapend met enkel zijn akoestische gitaar en zijn ietwat breekbare stem die een warme klankkleur komt te verspreiden weet hij 'Het Depot' al dadelijk te bekoren. Met nummers als 'Ground Rules' en 'There's No Time But Now' laat deze singer-songwriter van eigen bodem horen dat hij uit het juiste hout is gesneden net als zijn single 'Old Oak Tree' en daarmee is er hier kort maar intens een statement geplaatst.

Dat Nick Lowe niet alleen muziekfans op de been weet te brengen valt op want onder de menigte zijn heel wat 'stars of our own' op te merken zoals Walter Broes die ondanks de promotion-tour van hun album 'Movin' Up' toch nog een gaatje wist te vinden en zijn 'Mercenaries' thuis heeft gelaten. Een plaat die trouwens meer dan behoorlijke recensies heeft gekregen in de pers. Wie we ook opmerkten was Ruben Block van Triggerfinger, maar uiteraard komt Nick Lowe in de spotlights te staan.

Dat dit 'icoon' hier vanavond geen doodgewoon concert zou komen te gaan geven stond al vast toen we ook 'Los Straitjackets' op de affiche zagen verschijnen maar de eerste twee nummers zou ook Nick Lowe volledig solo en akoestisch gaan brengen. Gespeend met enkele woorden Nederlands en een hoge dosis humor weet hij ook hier in 'Het Depot' aan te kondigen dat we het onverwachtte zouden mogen verwachten en begint hij dus zoals gezegd solo met nummers als 'People Change' en 'A Dollar Short of Happy' dat hij samen schreef met Ry Cooder voor zijn kerstalbum 'Quality Street', en zo zaten we meteen in de kerstsfeer en dit op zijn eigenste manier.

Time to call 'Los Straitjackets on stage' en daarmee wisten ze ons volledig in de kerstsfeer onder te dompelen met nummers als 'Winter Wonderland', 'X-mas At The Airport' en uiteraad 'Let It Snow'. Wat zou het magisch geweest zijn moesten we later buiten komen terwijl de sneeuwvlokjes uit de hemel zouden komen te dwarrelen en we ons te goed zouden kunnen doen aan een warm gals Gluhwein met kaneel. Naast de Chrismas-oldies kregen we gelukkig ook nog ander werk te horen en op zijn eigen ontwapende en vriendelijke manier brengt hij 'You Inspire Me' uit 1997 en uit zijn album 'Labour Of Lust' het mooie 'Without Love'.

Dan trekt Nick Lowe zich even terug en komen de 'Los Straitjackets' in de spotlights te staan. Hun instrumentale inbreng is zeker ook de moeite waard en ook zij brengen de kerstsfeer hier in 'Het Depot' met hun versie van 'Sleigh Ride'. Bij nummers als 'Casbah' en 'Aerostar' laat 'Him' de 'tremelo' aan zijn gitaar overuren kloppen daar waar Eddie Angel alles uit de kast weet te halen op 'Ichy Chicken'. Hun eerste inbreng eindigt hier met Nick zijn 'I Love The Sound Of Breaking Glass' waardoor Nick Lowe ook terug op het podium verschijnt

Na 'Sensitive Man' uit het studioalbum 'The Old Magic' schakelen ze een versnelling hoger met het nummer 'North Pole Express' en ook al konden velen de nummers meezingen toch werd dit voor bijna iedereen het geval bij 'Half A Boy And Half A Man', rock 'n roll will never die! Na deze wereldhit moest Eddie even backstage daar een kapotte snaar hem parten kwam te spelen. Uit het album 'Jesus Of Cool' van 1978 kregen we dan 'Cruel To Be Kind'...but it only means that I Love you Baby, maar helaas zat met 'I Wish It Could Be Christmas Everyday' dit hemels mooi concert erop....

Onder aanhoudend luid applaus kwamen eerst 'Los Straitjackets' opdraven voor hun inbreng van de eerste twee bissers met 'Pacifica' en 'Roller Snow' en kon daarna Nick Lowe de geschiedenis herschrijven met 'When I Write The Book' en uit 'Quality Street' het nummer 'Children Go Where I Send Thee'. Finish, schluß, gedaan??? toch niet want Nick Low liet zich van zijn beste kant zien en kwam nogmaals terug voor een allerlaatste bisser. Ook al werd er een smeekbede op hem los gelaten voor 'The Beast In Me' toch liet deze gentleman zich niet verwurmen en bracht hij een mooie balade van Costello's cover 'Alison' en toen...toen kon je werkelijk een speld horen vallen hier in 'Het Depot' en rest er ons niets anders dan ons volle respect te betuigen aan Nick Lowe voor misschien wel het fijnste concert van 2016 and there goes Santa Claus down Santa Claus lane (aon de stoezze) want den Armand aka Big Bill was er ook...

 

more pics on